Wiersz nagrodzony w konkursie międzyszkolnym

 Maciej Pogorzelski zdobył wyróżnienie w Międzyszkolnyn Konkursie  Poetyckim w ramach VI Jesieni Talentów „Z inspiracji Księdza Jana”  zorganizowanym przez SP nr 2 w Białymstoku. Uczeń klasy IV B został nagrodzony za wiersz pt.: "Nasze ptaki".

Nasze ptaki

Wiosną wszystko budzi się do życia,

drzewa, kwiaty, małe zwierzęta wychodzą z ukrycia.

Ptaki donośnie spiewają,

nadchodzącą wiosnę i radosny czas wszystkim wokoło zapowiadają.

Nad łąką słychać brzęczenie pszczół, ptaków śpiew,

a sowy, wróbelki wsłuchują się cichutko, siedząc w koronach drzew.

Bociany stęsknione wracają z ciepłych krajów,

odnawiają gniazda, powiększają rodziny, korzystają z polskich natury darów.

Śpieszno im bardzo, bo gdy przyjdzie schyłek lata,

znów nas pożegnają, wróbelki ćwierkają,

że to dla nich wielka strata, takiego dobrego sąsiada utrata.

Nad polami nikt jesienią ani zimą nie usłyszy klekotania,

małe ptaki z tęsknoty wylewają morze łez,

ale wktótce, już na wiosnę, tej rozłąki nadejdzie kres.

Gdy słońce schowa się za horyzont i na sen przychodzi pora,

nie słychać już żadnych odgłosów przyjaznych z bajora.

Kaczki, śpią gdzieś na trawie,

zmęczone dniem ptaszki w gniazdach, a żaby i ważki w stawie.

Ale gdy dzień budzi się na nowo, w słońcu pod błękitnym niebem,

wróbelki i gołębie dzielą się znalezionym w parku chlebem.

Gdy jesień swym chłodnym płaszczem okryje ziemię,

wiekszość ptaków tych małych i dużych w swych gniazdkach dłużej drzemie.

Ptaków świergot nadal jest słyszany,

jednak każdy z nich jesienią i zimą na siebie jest skazany,

a przez wiatry i deszcze ciągle uciszany.

Ptaki ogarnia trwoga i strach,

gdy widzą swego wroga na łące w trawy źdźbłach.

Ale na wiosnę, gdy tylko słońce zza chmur wyjrzy,

znów śpiewają swe piosnki w lasku,

ogrzewają się w słońca blasku.

I tak wiosną, latem, jesienią, trochę zimą,

pocieszają nas swym śpiewem, a dni szybciej płyną.