Łączna liczba wyświetleń

środa, 3 maja 2017

Opis krajobrazu - wskazówki

Opis krajobrazu – to dokładne przedstawienie wyglądu miejsca bezpośrednio obserwowanego lub utrwalonego w sztukach plastycznych (na obrazie, fotografii, rysunku).

         Pisząc opis krajobrazu (pejzażu, widoku), pamiętaj o trójdzielnej kompozycji pracy i akapitach:

1. We wstępie:
a) podaj imię i nazwisko malarza oraz pełny tytuł dzieła. (Możesz        zamieścić informacje o artyście.);
b) określ tematykę dzieła  (góry, las, morze, jezioro, miasto, łąka, dolina, polana w lesie);
c) zamieść  informacje dotyczące położenia geograficznego (miejscowość, kraina geograficzna) i czasu (lato, zima);
d) opisz technikę wykonania dzieła (np. pastele, akwarela, obraz olejny, rycina), kształt i wymiar obrazu.

2. W rozwinięciu:
a) szczegółowo opisz poszczególne  elementy krajobrazu;  
b) używaj słownictwa określającego relacje przestrzenne, np. na pierwszym planie, na drugim planie, w centrum, w głębi, w tle, w rogu, z lewej strony, pośrodku, u góry, z boku, w oddali, na środku, pomiędzy, po drugiej stronie , z prawej strony;
c)  zastosuj przyimki i wyrażenia przyimkowe, np.  pod, tuż obok, przy, ponad, dookoła, nad miastem, na niebie;
d) scharakteryzuj kolorystykę obrazu;
e) używaj wielu przymiotników określających kolor, wielkość oraz inne cechy poszczególnych elementów krajobrazu. Pamiętaj o wielu epitetach, porównaniach, metaforach (np. „dąb (…) wyglądał jak król stojący na wieży zamku”);
f) używaj czasowników  (widzieć, spostrzegać, dostrzegać, zauważyć, znajdować się, widać, ukazać, przyciąga wzrok, zwraca uwagę) i zwrotów,  które określą położenie wybranego elementu względem pozostałych obiektów, np.  znajduje się, występuje, mieści się, został uchwycony, rozpościera się, uwagę przykuwa;
g) wymień, co można zobaczyć, usłyszeć, poczuć, np. szeleszczące, suche liście; ogromne, mokre, rozłożyste, pachnące żywicą drzewa;  kłębiaste chmury, wzburzone fale, bystrą, ciemnoturksową rzekę, cudowne, słoneczne światło; srebrne, smukłe, wysokie brzozy;
h) wzbogać swój opis wypowiedzią na temat nastroju, jaki wywołuje dany obraz. (spokojny i radosny, ponury, pogodny, poważny, przygnębiający, smutny;
i) korzystaj z metody „Od lewej do prawej”, tzn. opisuj wszystko po kolei według określonego porządku lub przedstaw miejsce, rozpoczynając opis od najbardziej zaskakującego elementu, przyciągającego uwagę .

3.W zakończeniu
a) umieść opinię na temat miejsca, krajobrazu;
b) napisz , jakie wrażenie wywarł na Tobie obraz (podoba mi się, wygląda interesująco, budzi niepokój, nie podoba mi się, zachwyca mnie, przywołuje wspomnienia; miałem wrażenie, że; czułem się jakby).


Zadbaj o poprawności i estetykę zapisu.



Oprac. Julia W. kl. V a

"Spacer w deszczu" - opis obrazu

        
    Uczę się w Szkole Podstawowej  nr 16 w Białymstoku. Na pierwszym piętrze Szesnastki znajduje się sala 108. Na jej końcu, za wszystkimi ławkami, na jednej z szafek znajduje się średniej wielkości obraz nieznanego autora.
         Dzieło namalowane farbami oprawione jest w cienką, czarną ramkę. Obraz najprawdopodobniej przedstawia jedną z ulic francuskiego miasta. Świadczą o tym style budynków oraz napis w języku francuskim, który widnieje na jednym z nich. Malowidło przedstawia jesienny, deszczowy wieczór.
         Na pierwszym planie znajduje się wysokie drzewo z kolorowymi: zielonymi i złotymi, mokrymi liśćmi. Obok widać świecącą latarnię i zrobioną z „kocich łbów” ulicę, a w niej prostokątną studzienkę. Przechodzi przez nią para idąca pod czarnym parasolem. Mężczyzna to wysoki szatyn. Ma na sobie marynarkę, spodnie i pantofle w czarnym kolorze. Kobieta ubrana jest w długi, biały płaszcz i czarne kozaki. Oboje wyglądają elegancko.
         Na drugim planie w tle po prawej stronie widać kwiaciarnię o nazwie „La Rose”. Przed nią stoją doniczkowe kwiaty i ławka. Po lewej stronie znajduje się wysoki budynek. Na pierwszym jego piętrze są okna lokali, w których mieszkają ludzie. Na parterze pod dużym bordowo-białym baldachimem mieści się kawiarnia. To do niej najprawdopodobniej idzie przedstawiona na pierwszym planie para.
         Autor dzieła, mimo jesiennego, deszczowego, wieczornego czasu, obraz namalował w ciepłych barwach. Przedstawia on dwoje bliskich sobie ludzi miło spędzających razem czas. Dlatego na dzieło patrzy się przyjemnie.

Kornel K. kl. V a


Opisuję piękny obraz  nieznanego mi autora przedstawiający dwoje ludzi na jesiennym spacerze po uliczkach Francji.
Idą oni wieczorem mokrą, wąską  ulicą znajdującą się z lewej strony obrazu.  Kobieta ma ciemne włosy sięgające jej do ramion. Właśnie pada deszcz, więc ma na sobie biały płaszcz przeciwdeszczowy. Na nogach widać czarne buty. Kobieta trzyma się ramienia pana idącego z nią pod czarnym parasolem.  Mężczyzna jest ubrany w czarny płaszcz, a na nogach ma czarne buty. Jego krótkie, czarne włosy błyszczą się w słabym świetle latarni stojącej po drugiej strony ulicy. Para ta przechodzi pod kolorowym drzewem wystrojonym pięknymi odcieniami jesieni. Wydaje mi się, że kobieta z mężczyzną idą do widocznej w oddali przytulnej restauracji znajdującej się na parterze jednej z kamieniczek. Nad lokalem wisi biało-bordowy baldachim, a nad nim znajdują się mieszkania z pięknymi balkonami. Są one przystrojone balustradami w pięknych wzorach.  Z prawej strony obrazu znajduje się kwiaciarnia  La Rose . Przed sklepem stoją kwiaty w wazonach i mała ławeczka. Nad kwiaciarnią również wisi biało-bordowy baldachim.
Bardzo podoba mi się ten obraz, bo podkreśla urok francuskich uliczek.

                                      Zofia W. kl. V A


Przedmiotem mojego opisu jest ciekawy obraz nieznanego autora znajdujący się w naszej szkole w sali 108.
         Na tym malowidle przedstawiona jest mała francuska uliczka w deszczowy, jesienny wieczór.  Po lewej stronie, pod granatowym parasolem idzie przytulona do siebie para. Kobieta ma na sobie biały płaszcz, a mężczyzna ciemnoszary. Niedaleko pary znajduje się kamienica. Na jej parterze mieści się mała, przytulna jak własny dom, restauracja. Na lewo od budynku znajduje się kwiaciarnia „La Rose”.  W oknie sklepu i pod nim widać kolorowe kwiaty. Obok usytuowana jest  czarna latarnia. Przed budynkiem stoi stara, już trochę obdarta z farby ławka. Dookoła kwiaciarni ustawione są  małe słupki.
         Uliczka jest wybrukowana kamieniami. W mokrym bruku odbija się zarys okolicy. Cała ścieżka jest oświetlona przez słabe promyki słońca, przebijające się przez liście rosnącego przy restauracji drzewa.
         Ten obraz bardzo mi się podoba, ponieważ doskonale oddaje klimat jesiennych wieczorów.

Natalia Bi. kl. V a




         Obraz, który opisuję, znajduje się w sali od plastyki. Autor, niestety nieznany, wykorzystał w nim ciepłe barwy.
         Dzieło przedstawia romantyczną Francję o porze wieczornej. Lampa, niczym z Krainy Czarów, oświetla już  jesienne, błyszczące, kolorowe liście na drzewie po lewej stronie obrazu. Pod klonem idzie para z parasolem chroniącym ją przed miniaturowymi kroplami czystymi jak łzy. Dostojna kobieta ubrana jest w beżowy płaszcz i czarne jak smoła długie kozaki. Tak samo jak mężczyzna  w czarnym garniturze, pani jest szatynką. Wygląda na to, że przed chwilą wyszli z kwiaciarni „La Rose”, która ma biało-pomarańczowy baldachim. Przed budynkiem dostrzegam donice z pięknymi kwiatami. Para być może zmierza  do uroczej, małej kawiarni pod blokiem mieszkalnym. Kamienica ma piękne, ceglane, beżowe ściany i drewniane ramy okien ze starymi, dużymi okiennicami, a na dole balustrady. Mokra ulica wygląda jak łuski srebrnej, dorodnej ryby. Można w niej zobaczyć sylwetki ludzi, lampę i niebo. Na chodnikach stoją trzy  słupki i ławka.
         Obraz, choć jest tajemniczy, bardzo mi się podoba. W przyszłości też chciałabym tak pięknie malować.

Weronika M. kl. V a


W sali od muzyki wisi piękny obraz nieznanego autora. Malowidło przedstawia jesienną, skąpaną deszczem francuską uliczkę.       Po lewej stronie widać drzewo z pięknymi, różnokolorowymi liśćmi, które błyszczą się od deszczu i padającego na nie światła. Na obrazie dominują ciepłe kolory.
W centralnym punkcie widać spacerującą, zakochaną parę. Dziewczyna jest ubrana w jasny płaszcz, ciemne rajstopy i buty, a chłopak ma na sobie płaszcz i czarne spodnie. Para przytula się pod trzymanym wspólnie parasolem - zachowują się jak ,,papużki nierozłączki”.
Po prawej stronie widoczna jest kwiaciarnia „La Rose”. Przed budynkiem rośnie wiele czerwonych i białych kwiatów. Tuż obok kwiaciarni znajduje się stara, drewniana ławka. Za zakrętem świeci się lampa, co wskazuje na zbliżający się wieczór. Ulica lśni i wydaje się śliska ,,niczym łuski ryby”. Na jej końcu znajduje się szara kamienica z balustradami w oknach, a na parterze bar ,,La Brule”. Nad nim znajduje się bordowo-biały baldachim. Ulica otoczona jest licznymi sklepikami, jednak trudno rozpoznać, co można w nich kupić.
Obraz bardzo mi się podoba, ponieważ ukazuje prawdziwą miłość na tle uroczej uliczki pięknego, francuskiego miasteczka.

Zuzanna F. kl. V b



Opisywany przeze mnie obraz przedstawia jesień prawdopodobnie we Francji.                                                               
Na pierwszym planie widzę parę idącą drogą. Wokół pada deszcz. Ludzie chronią się pod parasolem. Kobieta jest ubrana w biały płaszcz, a mężczyzna w czarną kurtkę. Oboje mają czarne włosy. Para idzie po brukowanej ulicy. Tuż za nimi jest skrzyżowanie. Przed nimi znajdują się błyszczące kałuże. Po lewej stronie obrazu jest wysokie drzewo. Są na nim kolorowe, jesienne liście. Niektóre już opadły z drzewa.
Po prawej stronie malowidła znajduje się kwiaciarnia. Tuż przed nią stoją dwa kwiaty w doniczkach. W witrynie kwiaciarni widać róże i tulipany. Przed kwiaciarnią jest latarnia, która rzuca światło na ulicę. W tle obrazu stoją kamienice. Widać wyraźnie balkony z balustradami.         
Obraz jest namalowany w większości w ponurych barwach. Tylko tam, gdzie jest jesienne drzewo, są jasne, ciepłe kolory.

                                                                           Adam  W. kl. V a


         Przedmiotem mojego opisu jest obraz przedstawiający parę idącą w strugach deszczu.
         Dziewczyna ubrana jest w beżowy płaszcz, a chłopak w czarną marynarkę. Zakochani razem trzymają duży, czarny parasol. Wydaje mi się, że to wieczór, ponieważ skrzyżowanie oświetlone  jest przez czarną, wysoką latarnię. Za rogiem uliczki znajduje się restauracja „La Rose”, z której najprawdopodobniej wyszli zakochani. Domyślam się, że młodzi mijają sklepik, który znajduje się w starej, dużej kamienicy. Para idzie po bruku, który wygląda ślisko i błyszczy się jak brzuch ryby. Gdybym mogła nadać tytuł obrazowi, na pewno długo bym się zastanawiała. Myślę, że po chwili przemyśleń nazywałby się on „Zakochani na francuskiej uliczce”. Wydaje mi się, że to Francja, ponieważ o tym mówi informacja nad restauracją.
         Obraz nieznanego autora bardzo wzbudził moje zainteresowanie. Kiedy dorosnę, chciałabym  znaleźć się na miejscu pary z obrazka. Moim zdaniem dzieło pasuje do piosenki Czerwonych Gitar „Ciągle pada”.

Natalia B. kl. V a




Obraz, który znajduje się w sali 108, wyjątkowo mnie zaciekawił. Zacząłem go opisywać, bo to interesujące malowidło. Przedstawia ono parę z parasolem chodzącą w deszczu. Wydaje mi się, że to jesień.
Po prawej stronie dzieła znajduje się  lokal, na którym widnieje napis „La Rose”. Domyślam się, że to Francja. Naprzeciwko znajduje się ciepła i miła kawiarenka z czarno-białym baldachimem. Lokale mają czerwone, ceglane ściany. Ulica błyszczy się od deszczu jak lusterko w słońcu. Widać jak niebo jest zachmurzone. Z lewej strony znajduje się para w ciepłych płaszczach. Kobieta ubrana jest na biało i ma czarne buty, a mężczyzna cały na czarno i trzyma granatowy parasol. Nad nimi znajduje się duża jasnozielona gałąź liści. Okna na budynku mają małą balustradę. Z prawej strony świeci się na żółto wysoka i czarna lampa.
Ten obraz bardzo mi się spodoba, ponieważ jest bardzo klimatyczny.

Jan P. kl. V A

Opis obrazu - wskazówki

Pisząc opis obrazu, pamiętaj o trójdzielnej kompozycji pracy i akapitach:

1. We wstępie:
a) podaj imię i nazwisko malarza oraz pełny tytuł dzieła. ( Możesz       zamieścić informacje o artyście, w jakim okresie tworzył, kiedy i w jakich okolicznościach powstało dzieło.);
b) określ temat obrazu.  (Kogo lub co ukazał artysta?);
c) napisz, czy jest to  pejzaż, portret,  martwa natura, scena rodzajowa;
d) opisz technikę wykonania (np. pastele, akwarela, obraz olejny, rycina), kształt i wymiar obrazu.

2. W rozwinięciu:
a) szczegółowo opisz wszystkie elementy obrazu;  
b) używaj wyrazów określających położenie elementów względem siebie, np. na pierwszym planie, na drugim planie, w centrum, w głębi, w tle, w rogu, z lewej strony, pod, tuż obok, pośrodku, u góry;
c) określ, w jaki sposób zostały przedstawione przedmioty i postacie ( realistyczny,  niezgodnie z rzeczywistością);
d) napisz, jak wyglądają i co robią postacie, zwierzęta na obrazie (siedzą,        stoją, idą, rozmawiają, jaki jest ich wyraz twarzy);
e) scharakteryzuj kolorystykę obrazu (barwy zimne: różne  odcienie     niebieskiego, barwy ciepłe: czerwień i kolor pomarańczowy);
f) używaj w odpowiedniej formie czasowników: dostrzegać, widzieć,     spostrzegać, zauważyć, znajdować się, widać, ukazać, przyciąga wzrok, zwraca uwagę;
g) określ nastrój panujący na obrazie  (spokojny i radosny, ponury, pogodny, poważny, przygnębiający, smutny).

3. W zakończeniu:
a) wyraź opinię  na temat obrazu, np. podoba mi się, wygląda interesująco, budzi niepokój, nie podoba mi się, zachwyca mnie, przywołuje wspomnienia;
b) napisz, co, Twoim zdaniem, jest wartościowe w opisywanym dziele.

Zadbaj o poprawności i estetykę zapisu.

poniedziałek, 1 maja 2017

CIASTO A’LA MARCINEK



SKŁADNIKI

500 ml śmietanki 30 %
2 duże paczki herbatników po 220 g
duża śmietana 18 %
sok z połowy cytryny
1 szklanka cukru
biała czekolada
czarna czekolada

SPOSÓB WYKONANIA

Najpierw do miski wlej śmietankę 30%, ubij mikserem, dodaj dużą śmietanę 18 %. Delikatnie wymieszaj. Następnie wsyp szklankę cukru i również delikatnie wymieszaj. Wlej sok z  cytryny, wymieszaj. Na dno blachy do  pieczenia (o wymiarach 23 cm x 37 cm) wyłóż herbatniki. Nałóż na ciastka masę tak, aby je pokryć i tak na zmianę. Wykładaj herbatniki, aż się skończy masa. Na wierzch zetrzyj na tarce z dużymi oczkami czekoladę (najpierw czarną, a potem białą). Na koniec wstaw ciasto do lodówki, najlepiej na całą noc.


Smacznego!


Mia K. kl. V a

Przepis - wskazówki

Przepis –  sposób wykonania czegoś, najczęściej jakiejś potrawy.

֍  Pisząc przepis, pamiętaj o:

- podaniu nazwy potrawy,
- składnikach,
- sposobie wykonania.

֍  Przedstaw po kolei czynności, które należy wykonać podczas przyrządzania potrawy.

֍  Używaj czasowników w jednej formie gramatycznej. Mogą to być:
- bezokoliczniki, np.  wymieszać, posypać;
- formy 2. osoby liczby pojedynczej trybu rozkazującego, np. dodaj, wsyp;
- formy 1. osoby liczby mnogiej czasu teraźniejszego, np. pieczemy, łączymy.

֍ Możesz użyć słów porządkujących  kolejność czynności, np:
najpierw, na początku, następnie, potem, później, na końcu

֍ Na końcu umieść zwrot typu:


Smacznego! Życzę smacznego!

poniedziałek, 24 kwietnia 2017

Może herbaty, milady?

Prezentujemy opowiadanie, do którego inspiracją był pewien obraz znajdujący się w naszej szkole.

      To było zwykły, wakacyjny poranek. Przynajmniej tak mi się wydawało.
     Siedziałam w moim pokoiku na poddaszu, wsłuchując się w deszcz stukający w szyby i obserwując moich rodziców przez okno. 



Skuleni, przytuleni, pod ogromnym parasolem zmierzali w kierunku miasta. Współczułam im. Ciotka Désirée pożyczyła od nas samochód, więc musimy sobie radzić.
        

         Nagle moje rozmyślania przerwał głos mojej siostry Fleur dochodzący z dołu:
- Yvette, chodź tu na chwilę! – Westchnęłam.
Chyba znowu potrzebowała pomocy w kwiaciarni. Niechętnie powlokłam się po schodach. Kiedy już zeszłam, siostrunia podniosła wzrok znad róż, które akurat pakowała i powiedziała z uśmiechem:
- Ach, już jesteś! Nawet nie zauważyłam!
- Czego chcesz? – burknęłam.
- Och, niczego, ciocia przyjechała!
- Mam nadzieję, że z zamiarem zwrócenia samochodu.

Bez entuzjazmu poczłapałam za Fleur do małego pokoiku na zapleczu, gdzie ciotka siedziała z promiennym uśmiechem na twarzy. Nieskazitelna biel jej zębów aż bolała.
- Ciotuniu ukochana! Przyprowadziłam Yvette, tak jak chciałaś! – zaćwierkała z przesadną radością siostra.
- Och, to doskonale! Chodź tu, Yvi, kochana! – zawołała „rozradowana” Désirée .
Yvi… Nienawidziłam, jak mnie tak nazywano. Zdecydowanie wolałam moje pełne imię. A ciotka wciąż uporczywie używała tego zdrobnienia.
- Pojedziemy na wycieczkę! – zawołała ciotka.

     O nie, pomyślałam. Wycieczka z ciocią oznaczała chodzenie do ekskluzywnych paryskich restauracji i słuchanie jej wywodów na temat ubioru celebrytów.
Po chwili obydwie siedziałyśmy w samochodzie. Naszym samochodzie. Z głośników płynęła melodia słabych, popowych piosenek. Moja towarzyszka przez dłuższą chwilę słuchała ich z uśmiechem. I nagle wyłączyła radio, a jej twarz przybrała kamienną minę.
- Słuchaj, ja wiem, że już zdążyłaś mnie znienawidzić – zaczęła bezbarwnym głosem. -  Ciotka, która ciągle pożycza wasz samochód, aby imprezować po paryskich klubach.
- Rzeczywiście… - westchnęłam.
- Ale uświadomiłam sobie, że lepiej zrobić coś lepszego, na przykład placki z dżemem.
Po chwili obydwie wybuchłyśmy śmiechem. Kiedy dojechałyśmy na miejsce, odebrało mi głos z wrażenia. To przecież była stara działka ciotki Désirée, na której tak kochałam spędzać czas w dzieciństwie.
- To co, może dzisiaj zafundujemy sobie powrót do dzieciństwa? – zapytała ciocia z szelmowskim uśmiechem.
- Bardzo chętnie  – odparłam.
Po chwili znalazłyśmy się w małym, drewnianym domku. Moja towarzyszka rozpaliła w piecu.
- Może herbaty różanej, milady? – zapytała.
- Oczywiście, milordzie – odpowiedziałam ze śmiechem.

         Przy herbacie opowiadałyśmy sobie kawały, przy jednym nawet wyplułam sobie herbatę na kolana. Potem wyszłyśmy na dwór i pod wzorzystymi parasolami ciotki zbierałyśmy zioła. Ich delikatny, leśny zapach można było wyczuć nawet w deszczu. Désirée  musiała pójść po koszyk, żeby pomieścić  wszystkie rośliny. Po udanym „ziołobraniu” osuszyłyśmy wszystkie zbiory. Niektóre z nich zaparzyliśmy, a niektóre wklejałyśmy do zielników, podpisując je łacińskimi nazwami. Zabrałyśmy albumy razem ze sobą. Wracając do domu, doskonale czułam ten cudowny ziołowy zapach. Po powrocie wzięłam ze sobą jeden z zielników i poszłam do mojego pokoiku.

         Wspominając ten dzień, zawsze czułam zapach ziół i różanej herbaty. To było jedno z moich najlepszych przeżyć.


Natalia Bi. kl. V a

sobota, 22 kwietnia 2017

Opowiadanie - wskazówki

Pisząc opowiadanie, należy pamiętać o:
1. Planie wydarzeń.
2. Tytule.
3. Trójdzielnej kompozycji i akapitach:
a) wstępie - czasie i miejscu akcji, bohaterach
(np. opowiem pewną historię; był taki dzień; pewnego dnia; pewnego razu; pewnego popołudnia; miało to miejsce;  w pewnym odległym kraju; dawno, dawno temu...).
b) rozwinięciu - przedstawienie wydarzeń prawdziwych lub zmyślonych w kolejności chronologicznej (przebieg i skutki zdarzeń).
c) zakończeniu - podsumowanie wydarzeń: ocena, wnioski, refleksje
(np. wiele nauczyła go ta przygoda, dzięki temu zdarzeniu, ta historia na zawsze pozostanie w jego pamięci, to była niepowtarzalna przygoda).
4. Umieszczaniu w tekście dialogów i monologów.
Do wprowadzenia w tok opowiadania pojedynczej wypowiedzi wystarczy zastosować cudzysłów np. Zapytała mnie: „Dlaczego wróciłaś tak późno?”.
Jeżeli chcemy przytoczyć rozmowę dwóch lub więcej osób, wówczas wypowiedzi poprzedzamy myślnikami, np.
- Cześć, dzieci – powiedział uśmiechnięty wujek.
- Witaj, wujku! – odpowiedziały zgodnie trojaczki i przytuliły się.
5. Stosowaniu:
a) wielu czasowników, które ożywiają akcję,
b) wyrazów określających następstwa czasowe: porządkujących zdarzenia i czynności: na początku, najpierw, potem, później, następnie, po chwili, w chwilę potem, po godzinie, następnego dnia, w ułamku sekundy, w końcu,  na koniec, wkrótce, wreszcie
c) słownictwa dynamizującego tempo akcji: wtem, nagle, natychmiast, momentalnie, w jednej sekundzie, znienacka, niespodziewanie, nieoczekiwanie, ni stąd, ni zowąd, błyskawicznie, w mgnieniu oka
d) wyrażeń określających stan uczuciowy bohaterów: radośnie, wesoło, ze zdziwieniem, wystraszony, zachwycony, zdumiony, zaskoczony
e) uzupełnień narracyjnych dialogów, np. krzyknęła przerażona, zapytała nieśmiało, powiedział ze smutkiem, odpowiedział poirytowany, wyszeptał niepewnie, odmówił stanowczo, zapytał zdziwiony, westchnął zmęczony, kontynuował zdenerwowany
6. Krótkich opisach bohaterów i miejsc wplecionych w tekst.
7. Poprawności ortograficznej, interpunkcyjnej, językowej i estetyce zapisu.


*Wyróżniamy opowiadanie:
- odtwórcze (na podstawie czyjejś wypowiedzi),
- twórcze (wykorzystanie własnej wyobraźni, doświadczeń i przeżyć).

** Narrator w opowiadaniu może być trzecioosobowy lub pierwszoosobowy.


Hania L., Zuzia K. kl.III b; 
Wiktoria W., Weronika M., Julia A., Julia W., Julia P., Kornel K., Stanisław K. kl.V a; 
Joanna K., Zuzanna O., Kacper B. kl.V b