Zaproszenie

         Mam zaszczyt zaprosić Panią Karolinę Wysocką na przedstawienie pt. „Demeter i Kora” przygotowane przez klasę V b z wychowawczynią. Spektakl odbędzie się dnia 28.03.2019 roku o godzinie 16.00 w Szkole Podstawowej nr 16 w Białymstoku w sali 106. Po sztuce  będzie poczęstunek w stylu greckim. Uczniowie wyrecytują wiersze dotyczące mitów, które sami napisali. Pod koniec spotkania będzie można zobaczyć film o Tezeuszu i Ariadnie. Dla chętnych i uzdolnionych plastycznie uczniów przygotowano również konkurs z atrakcyjnymi nagrodami. Serdecznie zapraszam!

Anna Kaczmarska
z klasy V b

NALEŚNIKI Z SEREM

SKŁADNIKI

• 1 szklanka mąki,
• 2 łyżki cukru trzcinowego,
• szczypta soli,
• 1 jajko,
• 1,5 szklanki mleka,
• 20 g roztopionego masła,
• 1 łyżeczka ekstraktu waniliowego.

SPOSÓB WYKONANIA

Jajko roztrzepać z cukrem i mlekiem. Mąkę przesiać do płynnych składników, dodać szczyptę soli i ekstrakt waniliowy, wymieszać do połączenia składników. Masło rozpuścić na patelni i lekko przestudzone dodać do ciasta, wymieszać. Patelnię rozgrzać na średnim ogniu i smażyć naleśniki wlewając po jednej chochelce ciasta, rozlewając ciasto równomiernie po patelni. Smażyć aż pojawią się bąbelki, przewrócić i smażyć po drugiej stronie ok. 30 sekund. Jeszcze ciepłe nadziewać serem.

MASA SEROWA

• 250g twarogu,
• 1 opakowanie serka wiejskiego,
• 3 łyżeczki cukru pudru,
• szczypta soli.

Ser rozgnieść widelcem, dodać serek wiejski, cukier i sól. Wymieszać do powstania jednolitej masy. Na rozłożonego płasko naleśnika nakładać łyżkę sera, lekko rozsmarować i składać na ćwiartki. Podawać z cukrem pudrem i owocami.

                                                                                                                                Smacznego!

Julia P. kl. V a

SYROP SOSNOWY GOTOWANY

W ostatni weekend razem z rodziną zbieraliśmy … Chcecie wiedzieć co? Zobaczcie!

SKŁADNIKI

pędy sosny

cukier

woda

SPOSÓB WYKONANIA

Młode końcówki (5-8 cm) dokładnie myjemy, wkładamy do garnka i zalewamy wodą. Gotujemy 1,5-2 godziny, następnie odlewamy powstały wywar od końcówek. Wywar wlewamy do garnka. Na każdy litr  dodajemy 1 kg cukru. Wszystko gotujemy na małym ogniu przez 2-2,5 godz. Następnie gorący syrop przelewamy do słoiczków i zakręcamy.

Dobry na przeziębienia i kaszel. Można dodawać do herbaty.

Martyna G. IV B

Wywiad z Dziadkiem - nauczycielem języka polskiego

Zuzanna Z.:

Dziadku, ile miałeś lat, gdy zacząłeś pracować w szkole?

Dziadek Zuzanny Z.:

Pracę z dziećmi zacząłem już w liceum jako wychowawca na koloniach, udzielałem korepetycji, a po studiach jako dwudziestoczterolatek uczyłem w technikum.

Zuzanna Z.:

Czy trudno było uczyć?

Dziadek Zuzanny Z.:

Praca nauczyciela  nie była łatwa, klasy liczyły po 45 uczniów, a młody nauczyciel prowadził po kilka przedmiotów w szkole dziennej i miał zajęcia w technikum korespondencyjnym. Było znacznie mniej pomocy dydaktycznych i to, czy lekcje były ciekawe, zależało głównie od nauczyciela.

Zuzanna Z.:

Czy lubiłeś uczyć języka polskiego i dlaczego?

Dziadek Zuzanny Z.:

Poza językiem polskim uczyłem wychowania obywatelskiego, przysposobienia obronnego a nawet geografii gospodarczej. Czy lubiłem uczyć języka polskiego? To były trudne lekcje, bo uczniami w szkole byli głównie chłopcy, w większości pochodzący ze wsi. Przygotowanie ich do matury to było prawdziwe wyzwanie, ale efekty dawały dużą satysfakcję.

Zuzanna Z.:

Czy uczniowie lubili Twój sposób nauczania?

Dziadek Zuzanny Z.:

Na to pytanie odpowiedzi powinni udzielić uczniowie. W każdej klasie są dzieci, które lubią się uczyć i takie, które tego nie lubią. Myślę, że byłem nauczycielem lubianym, wiele czasu poświęcałem uczniom po lekcjach, a także w wakacje.

 Zuzanna Z.:

W ilu szkołach uczyłeś?

Dziadek Zuzanny Z.:

W dwóch, ale prowadziłem też zajęcia  w ZDZ (Zakład Doskonalenia Zawodowego) i na różnego rodzaju kursach dla dorosłych. W wakacje wyjeżdżałem na obozy wędrowne, jesienią na wykopki ziemniaków i do sadzenia lasu. Pozwoliło to młodzieży poznać niemal cała Polskę, nawiązywały się ściślejsze relacje z uczniami, które przetrwały jeszcze przez wiele lat.

Zuzanna Z.:

Dziękuję za rozmowę.

Dziadek Zuzanny Z.:

Dziękuję.

                                                                                   Zuzanna Z. kl. V b

O gotowaniu - wywiad

Julia P.: 

Dzień dobry. Czy mogę zadać Ci kilka pytań?

Tata Julii: 

Oczywiście.

Julia P.: 

Kiedy zacząłeś gotować?

Tata Julii: 

Zacząłem gotować, kiedy miałem mniej więcej tyle lat co ty.

Julia P.: 

Jaka była twoja pierwsza potrawa?

Tata Julii: 

Nie pamiętam dokładnie, ale była to chyba zupa pomidorowa.

Julia P.: 

Kto Cię uczył gotować?

Tata Julii: 

Moja mama. Była najlepszą kucharką w całej rodzinie.

Julia P.: 

Jaka jest najprostsza potrawa według ciebie?

Tata Julii: 

Myślę, że naleśniki z serem. To mi najlepiej wychodziło.

Julia P.: 

Gdzie nauczyłeś się gotować?

Tata Julii: 

W domu kiedy była u mnie ciocia Ala.

Julia P.: 

Jaka jest najostrzejsza przyprawa?

Tata Julii: 

Pieprz cayenne lub papryczka chilli.

Julia P.: 

Dlaczego tak dobrze gotujesz?

Tata Julii: 

Ponieważ wkładam w to serce.

Julia P.: 

Dziękuję za rozmowę.

Tata Julii:

Dziękuję.

Julia P. kl. V a

Instrukcja

Instrukcja parzenia herbaty

1.    Do czajnika wlej wodę i ją zagotuj.

2. Przygotuj kubek, filiżankę lub szklankę.

3.    Później do filiżanki wsyp dwie płaskie łyżeczki swojej ulubionej herbaty lub włóż torebkę.

4.    Na koniec herbatę zalej ostrożnie wrzącą wodę.

5.    Poczekaj 8-10 minut, aż się zaparzy.

Twoja herbata jest gotowa!

Julia W. kl. V a

Instrukcja - wskazówki

Instrukcja – to tekst, który opisuje zasady działania jakiegoś przedmiotu oraz zawiera krótkie wskazówki dotyczące jego używania, a także sposobu postępowania w określonej sytuacji. Instrukcja może być też pouczeniem informującym, jak należy coś wykonać.

Aby sporządzić instrukcję:

1.     Zapisz czynności związane z obsługą wybranej rzeczy lub sposobem wykonania czegoś.

2.     Ponumeruj wszystkie działania.

3.     Użyj słów sygnalizujących kolejność czynności, np. najpierw, potem, po chwili, na końcu.

4.     Pamiętaj o przysłówkach, np. powoli, energicznie, ostrożnie.

5.     Użyj bezokoliczników (np. włączyć),  czasowników w trybie rozkazującym (np. włącz) lub form bezosobowych (np. należy, trzeba). Bądź konsekwentny.

6.     Układaj krótkie, zwięzłe zdania.

Pamiętaj:

- wskazówki nie powinny pozostawiać żadnych wątpliwości. Zastanów się, czy osoba czytająca instrukcję, zrozumie, co ma zrobić.

- jasno i precyzyjnie formułuj polecenia, np. Aby włączyć telefon, przytrzymaj przez kilka sekund przycisk z boku obudowy.

- możesz zastosować rysunki.